Dlaczego szczenię z rodowodem?
Jak zwykle zaczyna sięod tego, że widzimy u kogoś fajnego psa czy po obejrzeniu filmu stwierdzamy o chcemy takiego. I zaczynamy szukać szczeniaka w internecie i ku swojemu przerażeniu odkrywa, że wymarzony pies kosztuje tak dużo tylko dlatego , że jest rasowy. I tu zaczynają się schody. Zastanawia się jak to możliwe, żeby pis kosztował tyle pieniędzy? Przecież to rozbój w biały dzień!!! A co dla niego za różnica czy rasowy czy nie? Przecież on chce psa do domu, do kochania, przytulania nie na wystawy czy do hodowli a poza tym są też oferty za kilkaset złotych a nie za klka tysięcy od hodowcy zszeszonego w ZKwP!!!
W hodowcy widzimy wyzyskiwacza , oszusta i zdziercę, a pseudohodowcę jako człowieka dobrego serca,który podhalany hoduje z miłości do nich, a nie dla zysku; dla dobra swojej psiny (żeby raz miała szczeniaki) itp..
Ile w tym prawdy?
Osoba prowadząca legalną hodowlę zszeszoną w jedynej w Polsce organizacji kynologicznej ZKwP podlega wielu wymogom i regulaminom. Nakazują one nie tylko płacenie składek, opłacanie rodowodów dla szczeniaków i wszelkich innych dokumentów, ale przede wszystkim określają precyzyjnie w jaki sposób pies ma być w hodowli „traktowany”.
I tak np. suczka hodowlana nie może rodzić częściej niż raz w roku (co drugą cieczkę) Szczeniaki nie mogą być oddzielane od matki wcześniej, niż w wieku 7 tygodni.
Hodowca suczki ma obowiązek starannie dobierać materiał genetyczny – czyli po prostu poszukiwać najlepszego psa/reproduktora.
Hodowca dokłada wszelkich starań, aby szczenięta z jego hodowli wychodziły zdrowe i silne. Oznacza to nie tylko, że utrzymuje szczeniaki przy matce do ukończenia przez nie co najmniej 8 tygodnia życia, ale zwykle do odejścia szczeniąt do nowych domów.
Szczenięta wychodzą z hodowli dwukrotnie odrobaczone i co najmniej raz (a czasami dwa, trzy razy) zaszczepione. Kiedy suczka ma mało mleka hodowca musi czasem i co kilka godzin dokarmiać szczeniaczki, a w momencie kiedy już zaczynają samodzielnie jeść – dostarczać im wysokowartościowy pokarm. Początkowo są to kaszki i przeciery mięsne dla niemowląt, potem wysokogatunkowe mięso i karmy suche renomowanych firm. Są to duże koszty, które oczywiście można zredukować do minimum.
Pseudohodowcy zawsze oszczędzają na kosztach skupiając się na zysku:
Odstawiają szczeniaczki od matki jak najwcześniej aby zaoszczędzić na kosztach ich utrzymania.
Suka karmiąca i szczeniaki często karmione są „byle czym”; nierzadko resztkami z ludzkiego stołu lub najtańszymi karmami a co gorsza parówkami.
Psiaki nie są szczepione, odrobaczane, często po raz pierwszy spotykają się z weterynarzem już u nowego właściciela.
Suczki w hodowli kryte są co każdą cieczkę. Nie są badane pod kątem chorób , dysplazji co jest barzo ważne w tej rasie.
Ojcem szczeniąt często bywa pies spokrewniony z ich matką lub „zaprzyjaźniony” pies w typie podhalana bez rodowodu.
I rzeczywiście – „tnąc” drastycznie koszty wszędzie gdzie to możliwe, można sprzedać szczeniaka za niewielkie pieniądze i jeszcze mieć z tego zysk.
Jakie mogą być tego konsekwencje?
Szczeniaki są małe i słabe – podatne na różne infekcje i choroby
Mogą być obciążone wadami genetycznymi, które czasami ujawniają się dopiero po latach
są źle zsocjalizowane a raczej w ogóle nie są socjalizowane- nieufne wobec człowieka, lękliwe, agresywne i dominujące.
Dorosły niby podhalan często w niczym nie przypomina rasy, na której nam zależało
To wszystko oznacza, że przyjmując takiego „taniego” domownika decydujemy się na ryzyko ponoszenia ogromnych kosztów leczenia, a nawet na szybsze niż planowaliśmy rozstanie się z pieskiem. A przecież i „drogiego” i „taniego” psa kocha się tak samo i tak samo boli jego strata. I oczywiście: można kupić pięknego psa z dobrej hodowli, który zachoruje – czasami przewlekle, czasami nieuleczalnie. Ale każdy hodowca daje przyszłym nabywcom gwarancję, że zrobił wszystko co możliwe, aby do tego nie dopuścić. Jest też i tak, że szczeniaka bez papierów mamy pięknie odchowanego, zdrowego, zaszczepionego który wyrasta na pięknego podhalana- jednak jak często się to zdarza?. Kalkulacja ryzyka jest prosta i oczywista.
Moim zdaniem nie warto oszczędzać na cenie szczeniaka, który ma być naszym przyjacielem i domownikiem przez najbliższe kilkanaście lat. Jeśli komuś nie zależy na określonym wyglądzie i charakterze Owczarka Podhalańskiego – to niech pomoże choć jednemu z setek psiaków ze schroniska. Zyska wiernego i wdzięcznego przyjaciela oddanego do końca życia.
Jeśli natomiast istotne jest, aby był to pies określonej rasy, a jego cena jest za wysoka na Waszą kieszeń – to porozmawiajcie z hodowcą, który zgodzi się sprzedać szczeniaka na innych warunkach.
CO TO JEST RODOWÓD
Rodowód to udokumentowane pochodzenie psa. W Polsce rodowody są rejestrowane w Polskiej Księdze Rodowodowej (PKR).
Szczenię kupujemy z metryką, czyli tymczasowym dokumentem, w którym znajdują się podstawowe informacje o psie: rasa, nazwa, płeć, maść, data urodzenia, rodzice, hodowca, numer tatuażu. Taką metrykę rejestrujemy w Związku Kynologicznym i po pewnym czasie na jej podstawie otrzymujemy rodowód. Obecnie metryka nie ma czasowego ograniczenia ważności.
Od 1990 roku wszystkie szczenięta w miocie otrzymują metryki. Nie istnieją więc tzw. szczenięta nadliczbowe, które metryki nie otrzymały. Do dziś jednak nieuczciwi sprzedający, a za nimi oszukani nabywcy mówią o siódmym szczeniaku z miotu, który tylko dlatego nie ma rodowodu, że był dodatkowy.
Wszystkie psy rodowodowe mają w uchu lub w pachwinie wytatuowany numer. Jest on wpisany w metrykę, a następnie w rodowód psa.
Nawet szczenięta z wadami jeśli urodziły się w miocie zarejestrowanym w Związku Kynologicznym, otrzymują tatuaż i metrykę. W ich metryce znajduje się nadruk „niehodowlany”.
Pies bez metryki, po rodowodowych rodzicach, nie jest rodowodowy. Rodzice muszą być zakwalifikowani do hodowli, a miot musi być zgłoszony w Związku Kynologicznym.
Przygotowania na przybycie szczenięcia
Przedstawię kilka porad jak uprzyjemnić pierwszą wizytę szczeniaka w nowym domu. Ponieważ jest to moment bardzo stresujący dla szczeniaka, to ważne aby był on jak najbardziej przyjazny. Nasza ekscytacja może również udzielić się szczeniaczkowi w formie stresu.
Wybierz klinikę weterynaryjną
To bardzo ważne aby lekarz weterynarii był wcześniej sprawdzony, można poczytać o nim opinie lub porozmawiać z nim o przyszłym szczeniaczku. To on będzie szczepił Waszego nowego pupila i leczył w razie potrzeby.
Bezpieczeństwo w domu
Należy usunąc wszystkie przedmioty, które szczeniak mółby zniszczyć, pogryźć czy zrobić siusiu. Nie ma co ukrywać, że wiele rzeczy zostanie przez niego zniszczonych więc lepiej zapobiegać niż potem się złościć na psa. Pochowajmy kable, kapcie, gazety w zasięgu jego głowy itp.
Jeżeli podhalan będzie większą część dnia spędzał w ogrodzie, należy dokładnie sprawdzić, czy będzie to miejsce bezpieczne dla malucha. Należy zabezpieczyć wszystkie dziury, studnie, do których mogłby wpaść, usunąć wszelkie środki chemiczne używane w ogrodach ( środki chwastobójcze, owadobójcze, nawozy)
Należy również upewnić się czy w zasięgu malca zarówno w domu jak i ogrodzie nie ma roślin trujących. Szczenię wszystko bierze do pyszczka i bardzo łatwo o nieszczęście.
Podróż szczeniaka do nowego domu
Po szczeniaczka najlepiej pojechac we dwoje. Bycie zabranym od mamy i rodzeństwa to bardzo stresujący moment i dobrze aby jedna osoba była kierowcą a druga trzymała maluszka. Dobrze aby zabrać ze sobą kocyk i podkłady higieniczne gdyby psina zrobił ze starchu siusiu w trakcie podróży. Jeżeli podróż jest bardzo długa dobrze mieć ze sobą obrożę i smych aby w czasie postoju wyjść z pieskiem na siusiu i króciutki spacer dla relaksu. Prosze nie zapominać, że mimo iż szczeniak jest mały to ze strachu może naprawdę szybko zacząć biec dlatego ważne aby zatrzymać się w miejscu z dala od ruchu ulicznego i nie spuszcać o ze smyczy. Oczywiście nie może zabraknąć czystej wody niegazowanej i miseczki dla psa.
Pierwszy posiłek w domu
Hodowca powinien poinformować jaką karmę i ile je szczeniak i jak przygotować suchą karmę. (najlepiej na początku zmoczyć suchą karmę)
Przygotowanie dzieci na przybycie szczeniaka
Dzieci często są bardzo podekscytowane, piszczą i krzyczą więc dobrze bęzie jeżeli przygotujecie je na przybycie nowego domownika. Należy im wytłumaczyć , żeby były cichutko nie biegły do psa tylko niech poczekają cierpliwe aż szczeniak sam do nich podejdzie.Wtedy nie narazimy szczeniaka na stres czy uraz do dzieci. Bardzo ważne aby nigdy nie zostawiać szczeniaka samego z dziećmi. Pamiętajmy , że podhalany to psy, które będą duże i mimo, że kochają dzieci to ich łapa jest bardzo duża i ciężka i może wyrządzić dziecku krzywdę. Natomiast dzieci pozostawione same z psem mogą próbowac im wkładać paluszki do oka, ucha czy nosa co może nie spodobać się szczeniakowi dlateo zawsze dzieci i szczeniak muszą być pod nazdorem osób dorosłych.
Przygotowanie starszego psa na przybycie szczeniaka
W przypadku, gdy w domu mieszka już pies, pierwsze chwile z nowym szczenięciem, mogą być dla niego trudne. Dobrze jest zapoznać psy na neutralnym gruncie, a nie w domu, gdzie dorosły pies czuje się pewnie i bezpiecznie. Oba psy powinny być na długich luźnych smyczach, aby w razie czego mieć je pod kontrolą. Należy pozwolić im na swobodne obwąchanie i poznanie się ze sobą.
Nie należy gwałtownie reagować i odciągać starszego psa, jeśli np. warczy na szczenię. To normalna komunikacja między psami, które ustalają własne zasady zachowania w grupie.Należy pamiętać, że starszy pies potrzebuje czasu, aby przyzwyczaić się do nowej sytuacji. Do tego czasu nie należy zostawiać psów bez nadzoru.
Wyprawka dla szczeniaka
Kiedy już zdecydowaliśmy się na szczeniaka Owczarka podhalańskiego należy zaopatrzyć się w podstawowe akcesoria. Jednak przed zakupem wszystkiego najlepiej zapytać się hodowcy, jaką wyprawkę oferuje swoim szczeniętom aby nie dublować niektórych akcesoriów. Niektórzy hodowcy dają wraz ze szczeniakiem miski , obrożę ze smyczą, karmę na początek, gryzaki itp.
Legowisko
Dla Podhalana , który urośnie dosyć sporo najlepszy będzie duży kocyk chociaż on najlepiej czuje się na zimnej podłodze, kafelkach czy na kanapie koło swoich właścicieli:-) Dobrze zaopatrzyc się w klatkę kenelową, która absolutnie nie służy do zamykania w niej psa ale do jego wyciszenia się czy usokojenia.
Miski
Najlepiej sprawdzą się miski ceramiczne lub ze stali nierdzewnej z gumową podkładką zapobiegającą przemieszczaniu się. Dobrze aby miski stały na psecjalnych stojakach lub na podwyższeniu aby pies nie nadwyręzał stawów przy nadmiernym schylaniu się.
Obroża
Smycz i obroża najlepiej jak będą z materiału, gdyż skórzane szczenię może pogryźć. Nigdy nie kupujmy kolczatek to jest niedozwolone. Należy pamiętać aby obroża była dopasowana do szyi szczeniaka z możliwością regulacji. Smycz powinna być również regulowana aby na spacerze pies mógł swobodnie się poruszać a w razie czego można było o przywołać i przyciągnąć.
Zabawki
Podhalany uwielbiają wszelkie szarpaki, pluszaki, gryzaki. Warto zaopatrzyć się w tego typu zabawki. Są one dostępne w większości sklepów zoologicznych. Prosze pamiętać , że szczeniak podhalana bardzo szybko rośnie i lepiej wybierac mu większe zabawki czy szarpaki aby ich nie połknął. Nigdy nie wolno wyrywać zabawki z pyska , możemy uszkodzić mu zęby.
Akcesoria do higieny
Dla podhalana należy zaopatrzyć się wszczotkę „pudlówke” z miękkimi końcówkami najlepiej plastikowymi. Metalowe igiełki mogą kaleczyć psa lub sprawić , że będzie bał się szczotki.
Szampon i odżywka do białej sierści dla szczeniąt.
Szczoteczka i pasta do zębów dla psa
Socjalizacja szczeniąt
Socjalizacja szczeniaka polega na przyzwyczajaniu go do różnych rzeczy i zjawisk, które mogą wystąpić w jego codziennym życiu. Z ewolucyjnego punktu widzenia nieufność do wszystkiego co nieznane i nowe jest zachowaniem, które zwiększa szanse przeżycia. Zwierzęta rodzą się z umiejętnością, która pozwala im przyzwyczaić się do wszystkiego co będą spotykać w swoim środowisku. Etap ten u psów kończy się pomiędzy 3 a 5 miesiącem życia. Okres ten należy wykorzystać na to by pokazać psu wszystko z czym będzie się spotykał w przyszłości. Oto magiczna 12 na 12 pierwszych tygodni życia.
Szczeniak powinien:
- Poznać 12 powierzchni: dywan, bruk, trawa, mokra trawa, ziemia, piasek, kałuże, głęboki piasek tak by zapadały się łapki, gazety, kamyczki/żwirek, drewno, parkiet itp.
- Poznać 12 różnych miejsc: podwórko, domy innych osób, jezioro, rzekę, park, łakę, las, piwnicę, windę, samochód, tramwaj, autobus, weterynarz itp.
- Poznać i bawić się z 12 różnymi osobami: kobieta, mężczyzna, dziecko, przechodnie, ludzie w okularach słonecznych lub kapeluszach, osoba z laską, grupa przechodniów itp.
- Poznać 12 różnych odgłosów: otwieranie drzwi, dzwonek do drzwi, telefon, bawiące się dzieci, krzyczące osoby, pralka, odkurzacz, klaskanie, śpiewanie itp.
- Poznać 12 szybko poruszających się przedmiotów: samochody, rower, deskorolka, rolki, biegnący ludzie, biegnące dzieci, odkurzacz, konie, skutery itp.
- Bawić się 12 różnymi przedmiotami: pluszowe zabawki, gumowe zabawki, duże i małe piłki, piszczące zabawki, drewniane przedmioty, papier, pojemniki po mleku czy jogurcie, rzeczy metalowe np. klucze itp.
- Jeść z 12 różnych pojemników: metalowa miseczka, plastikowa, szklana, filiżanka, kubek, papierowa tacka, łyżka, trzęsąca się miska, pudełko, garnuszek itp.
- Jeść w 12 różnych miejscach: kuchnia, podwórko, piwnica, balkon, dom znajomych, samochód, park itp.
- Mieć 12 różnych wyzwań; jazda tramwajem/autobusem, wchodzenie do/z/na/wokół pudła kartonowego, chodzenie po schodach, pokonywanie przeszkód np. położony na drodze patyk, otwarcie parasolki, kąpiel itp.
- Być trzymany przez opiekuna i znajomych 12 razy w tygodniu: pod pachą (tak jak piłkę), za głowę, za klatkę piersiową, pomiędzy nogami opiekuna, jak dziecko, na podłodze, zaglądanie w uszy, pomiędzy palce itp.
- Bawić się z 12 różnymi psami.
- Zostawać sam, z dala od opiekuna i rodziny od 5-45 minut 12 razy w tygodniu.
Szczeniaka zapoznając z nowymi sytuacjami czy przedmiotami trzymamy na smyczy, nie na rękach. Kiedy czegoś się przestraszy nie głaszczemy i nie pocieszamy (wzmagamy wtedy tylko jego lęk) a zachowujemy się neutralnie, jakby nic się nie stało. Odchodzimy od „strasznego przedmiotu czy osoby”, bawimy się z psiakiem tak długo aż się uspokoi i ponawiamy próbę, tyle że z większej odległości.
Pielęgnacja
Wymiana zębów
Czas wypadania zębów mlecznych rozpoczyna się około 3 miesiąca życia psa. Zęby mleczne zazwyczaj same łatwo wypadają. Nie należy się martwić, jeżeli nie można ich znaleźć pies często je połyka wraz z jedzeniem. Czasem kły mleczne nie wypadają i trzymają się mocno obok kłów stałych. Jeśli czujemy, że ruszają się, możemy codziennie nimi ruszać, żeby przyspieszyć wypadnięcie. Warto też dać do zabawy szczenięciu gryzaka, szarpaka czy kość. Nigdy nie wyrywamy szarpaka ani zabawki z pyszczka szczenięcia. Jeśli po czasie same nie wypadną, konieczna jest wizyta u weterynarza.
Uwaga: Kiedy znajdą Państwo ślady krwi na podłodze bądź łapkach szczenięcia w pierwszej kolejności proszę sprawdzić stan uzębienia pociechy, ponieważ najprawdopodobniej maluszek stracił mleczaka.
Higiena jamy ustnej
Psy niechętnie poddają się zabiegom pielęgnacyjnym, szczególnie jeśli jest to czyszczenie zębów.
Przyzwyczajaj szczenię do czyszczenia zębów już od samego początku.
Zaniedbanie zębów prowadzi do osadzenia się kamienia nazębnego, który powoduje stany zapalne dziąseł i może być usunięty tylko przez lekarza weterynarii. Zmiany spowodowane przez kamień mogą być na tyle bolesne, że pies odmówi przyjmowania jedzenia.
Aby uchronić psa przed kamieniem nazębnym bardzo często wystarczy regularne podawanie kości wołowych jednak by zminimalizować ryzyko osadzania się kamienia należy regularnie czyścić mu zęby, używając do tego szczoteczki i pasty przeznaczonych specjalnie dla psów. Zabieg powtarzaj kilka razy w tygodniu.
Od samego początku dbaj o zęby psa. Używaj specjalnej pasty i szczoteczki przeznaczonej dla psów.
Kąpiel
Psa należy kąpać wtedy kiedy jest brudny lub kiedy szykujemy się na wystawę. Podhalany mają w swojej sierści lanolinę co sprawia, że sierść nawet bardzo brudna sama się oczyszcza. Wystarczy ją wyczesać. Do kąpieli należy używac tylko dobrych , sprawdzonych kosmetyków. Najlepsze są szampony i odżywki do białej sierści dla szczeniąt.
Z naszych obserwacji wnioskujemy, że najlepiej dla psa jest kiedy kąpiemy go zaczynając od spodu, następnie kolejne partie ciała i na końcu głowa. Wtedy pies jest spokojniejszy.
Przy wychodzeniu psa z wanny/brodzika należy pamiętać o zabezpieczeniu podłogi przed poślizgiem.Najlepiej rozłożyć ręczniki lub prześcieradło. Podłoga jest zazwyczaj mokra, a pies myśli tylko o strząchnięciu wody. Warto też pomyśleć o przykryciu psa dużym ręcznikiem, chyba że chcemy mieć potop w całej łazience.
Po kąpieli psa należy dokładnie wytrzeć i wysuszyć oraz zabezpieczyć przed przeciągami i chłodem.
Szczególną uwagę trzeba zwrócić na wysuszenie uszu. Po wysuszeniu psa jeszcze raz dokładnie należy psa wyczesać.
Jeśli pozostawiamy psa do wyschnięcia w temp. pokojowej ( nie używamy suszarki) warto zadbać o dywan lub chodnik, na którym pies może leżeć. Kiedy pies leży na „gołej” podłodze, nie ma cyrkulacji powietrza i suszenie trwa nieporównywalnie dłużej. Złe wyczesanie psa po kąpieli może doprowadzić do odparzeń.
Przycinanie pazurów
Wszystkie szczenięta wymagają regularnego podcinania pazurów. Pierwszy taki zabieg powinien pokazać hodowca lub lekarz weterynarii, który udzieli odpowiednich wskazówek jak i kiedy podcinać pazury aby nie zrazić szczeniaka do tego zabiegu. Kolejne obcinanie pazurków właściciel będzie mógł wykonywać już samodzielnie w domu , najlepiej nagradzając szczeniaka smaczkami.
Pielęgnacja włosa
Czesanie
Podhalany linieją dwa razy w roku na wiosnę i jesień. Warto aby raz w tygodniu poczesać psa szczotką „pudlówką” i nauczyć go od szczeniaka dotyku szczotki. W okresie linienia należy czesac psa codziennie aby pozbyć się martwych włosów i pobudzić cebulki do szybkieo wzrostu nowych włosów. Dobrze jest w tym czasie podawać psu biotynę i omega 3/6 dla szybszej odbudowy pięknej szaty podhalana.
Miejsca narażone na powstanie kołtunów (uszy, pachwiny, stopy) wymagają szczególnej uwagi i ostrożności.