Wzorzec Rasy Owczarek Podhalański – wzorzec FCI nr 252
Owczarek podhalański (Polski Owczarek Podhalański, Tatra Shepherd Dog) to rasa wywodząca się z Polski. Wzorzec opisany został przez Fédération Cynologique Internationale (FCI) pod numerem 252 i obowiązuje od 8 czerwca 1988 roku. Dzięki temu mamy jasny obraz tego, jak powinien wyglądać i zachowywać się pies tej rasy.
Przeznaczenie rasy
Owczarek podhalański to pies pasterski i stróżujący. Dzięki imponującej postawie oraz pięknemu wyglądowi doskonale sprawdza się nie tylko w pracy, ale również jako wierny towarzysz człowieka. Co więcej, od wieków był obecny w kulturze Podhala, pełniąc rolę psa pasterskiego w trudnych warunkach górskich.
- Grupa FCI: I – Owczarki i psy pasterskie (oprócz szwajcarskich psów pasterskich)
- Sekcja: I – Owczarki
- Próby pracy: rasa nie podlega próbom pracy
Wygląd ogólny
Owczarek podhalański to pies o mocnej i zwartej budowie. Z jednej strony sylwetka świadczy o dużej sile, z drugiej natomiast zapewnia psu sprawność i swobodę ruchu. Format ciała jest prostokątny. U psów tułów bywa zwykle nieco krótszy niż u suk.
Charakter i zachowanie
Owczarek podhalański wyróżnia się spokojnym temperamentem. Jest inteligentny, czujny i mocno związany z opiekunem. Dlatego właśnie od wielu pokoleń pełni rolę strażnika gospodarstw i pasterza stad. Co więcej, dzięki swojemu zrównoważeniu i lojalności doskonale sprawdza się również jako pies rodzinny. W rezultacie jest rasą, która potrafi łączyć w sobie cechy obrońcy i wiernego przyjaciela.
Głowa
- proporcjonalna do ciała, sucha, noszona średnio wysoko,
- mózgoczaszka lekko wypukła, bruzda czołowa płytka,
- stop wyraźny, ale niezbyt silny,
- nos czarny, średniej wielkości, z szeroko otwartymi nozdrzami,
- kufa mocna, stopniowo zwężająca się, długość równa lub nieco dłuższa niż czaszka,
- wargi napięte i przyległe, ciemno obramowane,
- zęby mocne, regularnie osadzone, zgryz nożycowy (cęgowy dopuszczalny),
- oczy średniej wielkości, wyraziste, lekko skośne, zawsze ciemnobrązowe,
- powieki ciemno pigmentowane,
- uszy średniej długości, raczej grube, trójkątne, dobrze owłosione i przylegające.
Podsumowując, głowa owczarka podhalańskiego musi wyrażać siłę, ale jednocześnie harmonię i spokój.
Szyja
Średniej długości, muskularna i bez podgardla. Dzięki obfitej kryzie włosów szyja wygląda dostojnie, a jej linia wznosi się ponad grzbiet, co dodatkowo podkreśla elegancję psa.
Tułów
Owczarek podhalański posiada tułów długi i masywny. Kłąb jest wyraźnie zaznaczony i szeroki. Grzbiet pozostaje prosty i mocny, a lędźwie dobrze związane. Zad jest lekko spadzisty. W praktyce oznacza to, że sylwetka psa łączy stabilność i harmonijne proporcje. Klatka piersiowa jest głęboka, żebra skośne i lekko spłaszczone, a brzuch tylko nieznacznie podkasany.
Ogon
Ogon osadzony jest niezbyt wysoko i w spoczynku noszony poniżej linii grzbietu. W momencie pobudzenia natomiast pies unosi go ponad grzbiet, jednak mimo to nigdy nie zakręca. Co więcej, opuszczony ogon sięga stawu skokowego, a jego koniec bywa lekko wygięty.
Kończyny
Przednie: mocne, muskularne, o średnio ciężkiej kości. Patrząc z przodu – ustawione prosto. Śródręcze lekko wysunięte, łapy zwarte, owalne, dobrze owłosione między palcami. Opuszki twarde, mocno pigmentowane, pazury mocne i najlepiej ciemne.
Tylne: oglądane od tyłu ustawione pionowo, nieco cofnięte, umiarkowanie kątowane. Śródstopie pionowe. Łapy takie jak przednie.
Dzięki temu pies zachowuje stabilność zarówno w marszu, jak i w biegu, a jego ruch pozostaje swobodny i harmonijny.
Okrywa włosowa i umaszczenie
- na głowie, kufie i dolnych partiach nóg – sierść krótka i gęsta,
- na szyi i tułowiu – sierść długa, gęsta, prosta lub lekko falista, z bogatym podszerstkiem,
- na szyi kryza, na kończynach pióra, a ogon obficie owłosiony i puszysty,
- umaszczenie zawsze czysto białe – z tego powodu kremowe naloty lub łaty są wadą i nie są dopuszczalne.
Wysokość w kłębie
- psy: 65–70 cm,
- suki: 60–65 cm.
Dlatego właśnie owczarek podhalański zalicza się do dużych ras, co dodatkowo podkreśla jego majestatyczny wygląd.
Wady
Każde odstępstwo od wzorca uznaje się za wadę, której ocena zależy od stopnia nasilenia. Do najczęściej spotykanych wad zalicza się m.in.:
- słabą pigmentację nosa, powiek i warg,
- zbyt jasne oczy (tzw. „niedźwiedzie”),
- zad przebudowany,
- ogon stale noszony nad linią grzbietu,
- brak kryzy lub owłosienia między palcami.
Wady dyskwalifikujące
Do wad dyskwalifikujących należą m.in.:
- agresywność lub nadmierna bojaźliwość,
- poważne wady zgryzu (przodozgryz, tyłozgryz),
- znaczne braki w uzębieniu,
- brak podszerstka,
- szata kędzierzawa lub jedwabista,
- umaszczenie inne niż czysto białe, np. łaciate,
- usposobienie nerwowe.
W efekcie psy przejawiające anormalne cechy fizyczne lub zachowania nie powinny być dopuszczane do hodowli ani do wystaw.
Uwagi końcowe
Każdy pies musi mieć dwa, prawidłowo rozwinięte jądra, całkowicie umieszczone w mosznie. Podsumowując, wzorzec FCI nr 252 jasno określa, że owczarek podhalański to pies majestatyczny, silny, a jednocześnie zrównoważony i oddany swojemu opiekunowi.
źródło: ZKwP